Łuszczyca - odkryj, poznaj, zaakceptuj
Wiadomości, Sobota, 29 października 2022
Łuszczyca jest chorobą wywierającą negatywny wpływ na jakość życia pacjentów. Ogranicza życie zawodowe, społeczne i osobiste. Chorzy na łuszczycę muszą stawiać czoła stygmatyzacji społecznej i ryzyku wykluczenia, co wynika z błędnego przekonania części społeczeństwa, że chorobą tą można się zarazić.
Tak na prawdę łuszczyca jest zapalną chorobą niezakaźną o podłożu autoimmunologicznym. Wbrew obiegowej opinii nie jest to choroba skóry, ale choroba ogólnoustrojowa, która atakuje cały organizm i może nieść poważne konsekwencje. Dlatego bardzo ważna jest właściwa diagnostyka oraz wdrożenie skutecznego leczenia i zmiana stylu życia. Bez względu na rodzaj choroby – można wyróżnić łuszczycę skóry głowy, łuszczycę paznokci czy łuszczycowe zapalenie stawów – może ona powodować różne konsekwencje zdrowotne oraz psychospołeczne.
Może występować w każdym wieku, zarówno u kobiet i mężczyzn, a rozwój zmian chorobowych uzależniony jest między innymi od czynników genetycznych, immunologicznych i środowiskowych. Chociaż przeprowadzono liczne badania to przyczyny powstawania tej nieprzyjemnej choroby nie są do końca poznane.
Łuszczyca przebiega ze zwiększoną, łagodną proliferacją naskórka, która razem z występującym stanem zapalnym prowadzi do występowania zmian na skórze o różnorodnym nasileniu – od dyskretnych zmian grudkowych do rozległych ognisk plackowatych łuszczycy zwykłej lub krostkowej. U pewnej grupy pacjentów można zauważyć zmiany w układzie kostno-stawowym, które w znacznym stopniu pogarszają, jakość życia, a w skrajnych przypadkach powodują nieodwracalne kalectwo.
Znaczenie czynników genetycznych w powstawaniu łuszczycy skóry: u około 30% chorych łuszczyca występuje rodzinnie, a dziedziczenie określa się, jako autosomalne dominujące z ograniczoną penetracją.
Za potwierdzeniem udziału czynnika genetycznego przemawia współwystępowanie łuszczycy u bliźniąt dwujajowych w 15-20% przypadków, u bliźniąt jednojajowych w 65-70% przypadków. Ryzyko zachorowania na łuszczycę w rodzinie zdrowej wynosi 1-2%, gdy choruje jedno z rodziców – 10-20%, z kolei, gdy choroba dotknęła obojga rodziców, ryzyko zachorowania wzrasta do 50-70 proc.
Dane statystyczne pokazują, że dwukrotnie wyższe ryzyko rozwoju łuszczycy występuje u osób z nadwagą. Nadwaga i otyłość są też czynnikiem ryzyka cięższego przebiegu choroby. Chorzy na łuszczycę mają większe ryzyko zachorowania na inne choroby, np.: cukrzycę, otyłość, choroby sercowo-naczyniowe. Można im zapobiegać poprzez monitorowanie stanu zdrowia oraz prawidłowe leczenie łuszczycy. Zalecana jest dieta bogata w wielonienasycone kwasy tłuszczowe, oliwa z oliwek, ryby: łosoś, śledzie, makrela, pstrąg, dodatkowo produkty pełnoziarniste, warzywa i owoce, ziarna dyni, cynk, drożdże, witaminy B i D.
Osoby z łuszczycą mają problem z akceptacją choroby. Często zamykają się w czterech ścianach, zakrywają zmiany skórne, tak aby nie były widoczne, kiedy muszą wyjść na ulicę. Brak zrozumienia ze strony otoczenia, kiedy samemu nie pogodziło się z chorobą powoduje wycofywanie się z życia społecznego.
Życie osób z łuszczycą mogłoby być łatwiejsze, gdyby znaleźli większe zrozumienie istoty choroby. Dlatego ważna jest edukacja i tolerancja.
Ponieważ objawy łuszczycy widać, to choroba stygmatyzuje, obniża poczucie własnej wartości. Wpływa na psychikę pacjenta, może powodować stany lękowe, depresję, dlatego dobrze jest objąć takiego pacjenta opieką psychologa lub psychiatry. Łuszczyca wpływa na jakość życia osób chorych. Pacjenci mają problemy w nawiązywaniu relacji przyjacielskich i partnerskich, w wykonywaniu pracy zawodowej.
Stosując odpowiednie leczenie można doprowadzić do takiego stanu, że nie będzie zmian na skórze.
Dlatego zapraszamy do naszej Poradni Dermatologicznej, gdzie skonsultujemy zmiany na skórze, a także pomożemy w podnoszeniu świadomości o chorobie i zapobieganiu stygmatyzacji.
