13 października - Dzień Ratownictwa Medycznego

 

13 października przypada Dzień Ratownictwa Medycznego. Z tej okazji życzymy wszystkiego najlepszego, a przede wszystkim satysfakcji i radości, jaką daje możliwość ratowania ludzkiego życia.
Praca Ratownika to trudne i odpowiedzialne zadanie, wymaga nie tylko doskonałego przygotowania merytorycznego i wysokich kwalifikacji etycznych, ale także umiejętności radzenia sobie ze skrajnym stresem, wynikającym ze świadomości często ciężkiego stanu pacjentów i osobistego narażenia na niebezpieczeństwo. Przesyłamy również życzenia pomyślności i ziszczenia wszelkich zamierzeń w życiu osobistym.

 

Patronem święta ratowników medycznych jest błogosławiony Gerard - założyciel zakonu szpitalników, który w późniejszym czasie został podzielony na zakony świętego Łazarza i świętego Jana.

Dzisiejszy dzień ma również nam uświadomić, jak ważna jest umiejętność udzielania pierwszej pomocy, bo jak pamiętamy często o życiu człowieka decydują sekundy. 

 

Kiedy należy wezwać zespół ratownictwa medycznego?

Biorąc pod uwagę, naczelne zadanie systemu ratownictwa medycznego, wezwanie zespołów ratownictwa medycznego lub wizyta w szpitalnym oddziale ratunkowym powinny mieć miejsce wyłącznie w sytuacjach wymagających natychmiastowego podjęcia medycznych czynności ratunkowych w stosunku do osoby znajdującej się stanie zagrożenia zdrowotnego.

Taki stan sugerować mogą między innymi takie objawy jak:

• utrata przytomności,

• zaburzenia świadomości,

• drgawki,

• nagły, ostry ból w klatce piersiowej,

• zaburzenia rytmu serca,

• nasilona duszność,

• nagły ostry ból brzucha,

• uporczywe wymioty, zwłaszcza z domieszką krwi,

• masywny krwotok z dolnego odcinka przewodu pokarmowego,

• masywny krwotok z dróg rodnych,

• gwałtownie postępujący poród,

• ostre i nasilone reakcje uczuleniowe (wysypka, duszność) będące efektem zażycia leku, ukąszenia, czy użądlenia przez jadowite zwierzęta,

• zatrucia lekami, środkami chemicznymi czy gazami,

• rozległe oparzenia,

• udar cieplny,

• wyziębienie organizmu,

• porażenie prądem,

• podtopienie lub utoniecie,

• agresja spowodowana chorobą psychiczną,

• dokonana próba samobójcza,

• upadek z dużej wysokości,

• rozległa rana, będąca efektem urazu,

• urazy kończyny dolnej, uniemożliwiające samodzielne poruszanie się,

• w każdej innej nie wymienionej powyżej sytuacji, gdy istnieje obawa o zagrożenie zdrowia lub życia.

 

W pozostałych przypadkach świadczenia opieki zdrowotnej mogą być udzielone w ramach:

•  podstawowej opieki zdrowotnej w dni powszednie, w godzinach 8:000 – 18:00 należy kontaktować się z placówką (poradnią, indywidualną praktyką lekarską lub przychodnią) i korzystać z porad lekarza podstawowej opieki zdrowotnej.
• nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej - z tej formy pomocy można skorzystać w sytuacjach szczególnych, a zwłaszcza nowego zachorowania lub zaostrzenia dolegliwości w przebiegu schorzeń przewlekłych, które wystąpi w nocy lub w dni wolne od pracy.

 

 

Udzielanie pomocy przez zespół ratownictwa medycznego - krok po kroku

 

Powiadomienia telefoniczne na numer 999 lub 112, odbierane są przez dyspozytorów medycznych.

Zadaniem dyspozytora jest przeprowadzenie wywiadu medycznego, pozwalającego w szczególności na:

• ustalanie czy osoba, której dotyczy powiadomienie o zdarzeniu, znajduje się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego,
• podjęcie decyzji o zadysponowaniu zespołu ratownictwa medycznego.

Dlatego, tak ważne jest aby spokojnie i rzeczowo odpowiadać zadawane przez niego pytania (nawet gdyby wydawały się błahe). a gdy zachodzi potrzeba stosować się do zaleceń w zakresie udzielania pierwszej pomocy.

 

Należy być przygotowanym na konieczność podania m.in. takich informacji jak:

• dane osoby dzwoniącej (imię, nazwisko i numer telefonu),
• rodzaj zdarzenia (wypadek, nagłe zachorowanie,
• liczba osób, u których podejrzewa się stan nagłego zagrożenia zdrowotnego, dane tych osób (w miarę możliwości, imię, nazwisko, płeć i wiek, stopień pokrewieństwa),
• miejscu zdarzenia, a w przypadku wątpliwości związanych z ustaleniem dokładnego miejsca zdarzenia uzyskanie, w miarę możliwości, dodatkowych informacji dotyczących tego miejsca, umożliwiających zespołowi ratownictwa medycznego szybkie dotarcie na miejsce zdarzenia.

 

Na podstawie przeprowadzonego wywiadu, dyspozytor medyczny przekazuje osobie dzwoniącej informację o zadysponowaniu zespołu ratownictwa medycznego, w tym lotniczego zespołu ratownictwa medycznego, lub odmowie zadysponowania zespołu ratownictwa medycznego, z podaniem przyczyn odmowy i zaleceń dotyczących dalszego postępowania.

 

Ustala priorytet zadysponowania zespołu ratownictwa medycznego oraz jego typ – podstawowy, specjalistyczny czy lotniczy z uwzględnieniem najkrótszego czasu dotarcia.

 

W systemie działają dwa typy lądowych zespołów ratownictwa medycznego:

• podstawowe oznakowane litera „P”, w skład, których wchodzą co najmniej  dwie osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych, w tym pielęgniarka systemu lub ratownik medyczny,
• specjalistyczne oznakowane litera „S”,  w skład, których wchodzą co najmniej  trzy osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych, w tym lekarz systemu oraz pielęgniarka systemu lub ratownik medyczny.

 

Zespół ratownictwa medycznego udziela świadczeń w miejscu zdarzenia i jeżeli zachodzi potrzeba transportuje osobę w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego do najbliższego pod względem czasu dotarcia, szpitalnego oddziału ratunkowego lub do szpitala wskazanego przez dyspozytora medycznego lub lekarza koordynatora ratownictwa medycznego.